مجله خبری تشریفات

كنار دیوار ایستادم تا ببینم آیا فی مابین صف‏ ها جایى خالى است كه اینجانب آنجا بروم و نماز بخوانم. متوجّه شدم، بین یكى از صف ها، جاى یك نفر خالى است. به آنجا رفتم و ایستادم و نماز خواندم. آن گاه یكى از حاضران اعلام‌کرد: آیا مهدى ( علیه السلام ) را دیدى؟ آن‌گاه سید ساكت شد، گویى منصرف بود، بعد پک پذیرایی ترحیم مشهد از آن به خویش آمد و هر چه از وی درخواست شد نوشته‌ی علمی را نقطه پايان موفقیت، نپذیرفت.

مسجد سهله

سید بن طاووس می نویسد: وقتى میخواهى به مسجد سهله بروى، روز چهارشنبه، میان نماز مغرب و عشا دو ركعت نماز به جاى آور.

همینطور گفته شده، وقتى به مسجد سهله رفتى، در كنار آن بایست و دعاى «بسم الله و بالله و اینجانب الله إلى الله و ماشاءالله ...» را بخوان.

این حكایت را زین العابدین سلماسى‏، دانش آموز سید بحرالعلوم به گزارش وی قصه كرده است.

شبى سید بحرالعلوم در مسجد كوفه بود تا نافله شب را به جاى آورد و تصمیم داشت ویّل صبح به نجف بازگردد تا كار مطالعه و مذاكره به تأخیر نیفتد. وی در دل شوق واشتیاق زیارت مسجد سهله را داشت؛ در حالى كه شک داشت برود یا این که نرود، ناگهان بادى همراه با گرد و غبار وزیدن گرفت و اورا به سوى مسجد سهله كشاند. وی وارد مسجد سهله شد. در آن مجال كسى در مسجد عدم وجود و بدن‏ها یك فرد بزرگوار در مسجد سرگرم مناجات با خدا بود. وی به سیرتکامل‏ اى مناجات مى‏ كرد كه دل‏ هاى سنگ و طاقت فرسا آب مى‏ شد و آب از چشمان هر كس جاری مى‏ شد. وی اخذ كه این مناجات، فى البداهه خوانده مى‏ گردد. وی رمز جایش ایستاد و از شنیدن آن لذّت مى‏ پیروزی تا اینكه آن فرد از مناجات خویش فارغ شد.

به سید نگاه كرد و به زبان فارسى فریاد زد. «مهدى بیا». سید به سمت وی رفت و ایستاد. به وی امرکرد نزدیك‏خیس بیاید و سه توشه این فرمان تكرار شد تا آنجا كه دست وی به سید مى‏ رسید. بعد دست شریف شان را به سوى سید دراز كردند. زمانى كه سید به اینجا رسید، صحبت خویش را عوض و بعد از آن تیتر كرد كه این سخن، رمزّ میباشد و نباید بازگو خواهد شد.

كنار دیوار ایستادم تا ببینم آیا فی مابین صف‏ ها جایى خالى است كه اینجانب آنجا بروم و نماز بخوانم. متوجّه شدم، بین یكى از صف ها، جاى یك نفر خالى است. به آنجا رفتم و ایستادم و نماز خواندم. آن گاه یكى از حاضران اعلام‌کرد: آیا مهدى ( علیه السلام ) را دیدى؟ آن‌گاه سید ساكت شد، گویى منصرف بود، بعد پک پذیرایی ترحیم مشهد از آن به خویش آمد و هر چه از وی درخواست شد نوشته‌ی علمی را نقطه پايان موفقیت، نپذیرفت.

مسجد سهله

سید بن طاووس می نویسد: وقتى میخواهى به مسجد سهله بروى، روز چهارشنبه، میان نماز مغرب و عشا دو ركعت نماز به جاى آور.

همینطور گفته شده، وقتى به مسجد سهله رفتى، در كنار آن بایست و دعاى «بسم الله و بالله و اینجانب الله إلى الله و ماشاءالله ...» را بخوان.

این حكایت را زین العابدین سلماسى‏، دانش آموز سید بحرالعلوم به گزارش وی قصه كرده است.

شبى سید بحرالعلوم در مسجد كوفه بود تا نافله شب را به جاى آورد و تصمیم داشت ویّل صبح به نجف بازگردد تا كار مطالعه و مذاكره به تأخیر نیفتد. وی در دل شوق واشتیاق زیارت مسجد سهله را داشت؛ در حالى كه شک داشت برود یا این که نرود، ناگهان بادى همراه با گرد و غبار وزیدن گرفت و اورا به سوى مسجد سهله كشاند. وی وارد مسجد سهله شد. در آن مجال كسى در مسجد عدم وجود و بدن‏ها یك فرد بزرگوار در مسجد سرگرم مناجات با خدا بود. وی به سیرتکامل‏ اى مناجات مى‏ كرد كه دل‏ هاى سنگ و طاقت فرسا آب مى‏ شد و آب از چشمان هر كس جاری مى‏ شد. وی اخذ كه این مناجات، فى البداهه خوانده مى‏ گردد. وی رمز جایش ایستاد و از شنیدن آن لذّت مى‏ پیروزی تا اینكه آن فرد از مناجات خویش فارغ شد.

به سید نگاه كرد و به زبان فارسى فریاد زد. «مهدى بیا». سید به سمت وی رفت و ایستاد. به وی امرکرد نزدیك‏خیس بیاید و سه توشه این فرمان تكرار شد تا آنجا كه دست وی به سید مى‏ رسید. بعد دست شریف شان را به سوى سید دراز كردند. زمانى كه سید به اینجا رسید، صحبت خویش را عوض و بعد از آن تیتر كرد كه این سخن، رمزّ میباشد و نباید بازگو خواهد شد.