امامزاده حسین دارای اسم و رسم به شاهزاده پک پذیرایی ترحیم مشهد حسین نیز نامیده میگردد به مسافت‌ای اندک از میدان امام در اولِ خیابان شهدای شهر همدان جای دارد.
حرم امامزاده حسین از لحاظ معماری خوشگل بوده و از تعدادی نصیب متفاوت شکیل گردیده است. ساختمان بقعه رو به شمال بوده و از یک حیاط خرد ورودی و دو مقبره با پلان‌های صلیبی و ۸ضلعی منظم تشکیل‌شده میباشد. نمای ورودی امامزاده دو طبقه میباشد که در هر طبقه حجره‌هایی واقع گردیده و دارنده قانونی‌بندی‌هایی در باطن طاق‌نما می باشد. بقعه یا این که شبستان فضایی والا به صورت ۸ضلعی میباشد که ارتفاع هر ضلع آن ۳/۵ متر میباشد. همگی دیوارهای مقبره آینه‌کاری گردیده و از کف شبستان تا آغاز آینه‌کاری‌ها، با سنگ مرمر کرم پوشیده گردیده‌اند.
در وسط مقبره، بارگاه فلزی بلندمرتبه و نقره‌کوبی به صورت مکعب چشم می گردد که باطن آن سنگ قبری قراردارد و روی آن با پارچه ترمه پوشانده گردیده‌است. گنبد پوششی سازه از نوع گنبدهای دوپوش میباشد. مصالح به عمل رفته در تشکیل داد این سازه سنگ، خشت، ملات گچ و خاک میباشد. با اعتنا به شواهد مو جود، بنای این امامزاده وابسته به زمان صفویان میباشد اگرچه معمرین و تاریخ‌نگاران معتقدند عمر اول بنای این زیارتگاه به عصر هلاکوخان مغول در قرن هفتم هجری قمری میرسد. در زمان قاجاریه تغییراتی در‌این سازه شکل گرفت.
مبتنی بر تفحص‌های انجام شده بوسیله حاج روضه خوان حسین عندلیب‌زاده در کتاب «پژوهشی درباره امامزادگان همدان»، فرد دفن گردیده در‌این مزار حسین بن علی النقی(ع)؛ فرزند امام علی النقی و اخوی امام حسن عسگری(ع) است.
در مجاورت این امامزاده شماری از رجال دانش و متانت یا این که وابستگان حکومت‌های وقت به عنوان مثال آباغا خان فرزند هلاکو خان مغول و نیز رمزِ پاد شاه شاه حسین صفوی (۱۱۴۰ هجری قمری) دفن شد‌ه‌است.
امامزاده حسین دارای اسم و رسم به شاهزاده پک پذیرایی ترحیم مشهد حسین نیز نامیده میگردد به مسافت‌ای اندک از میدان امام در اولِ خیابان شهدای شهر همدان جای دارد.
حرم امامزاده حسین از لحاظ معماری خوشگل بوده و از تعدادی نصیب متفاوت شکیل گردیده است. ساختمان بقعه رو به شمال بوده و از یک حیاط خرد ورودی و دو مقبره با پلان‌های صلیبی و ۸ضلعی منظم تشکیل‌شده میباشد. نمای ورودی امامزاده دو طبقه میباشد که در هر طبقه حجره‌هایی واقع گردیده و دارنده قانونی‌بندی‌هایی در باطن طاق‌نما می باشد. بقعه یا این که شبستان فضایی والا به صورت ۸ضلعی میباشد که ارتفاع هر ضلع آن ۳/۵ متر میباشد. همگی دیوارهای مقبره آینه‌کاری گردیده و از کف شبستان تا آغاز آینه‌کاری‌ها، با سنگ مرمر کرم پوشیده گردیده‌اند.
در وسط مقبره، بارگاه فلزی بلندمرتبه و نقره‌کوبی به صورت مکعب چشم می گردد که باطن آن سنگ قبری قراردارد و روی آن با پارچه ترمه پوشانده گردیده‌است. گنبد پوششی سازه از نوع گنبدهای دوپوش میباشد. مصالح به عمل رفته در تشکیل داد این سازه سنگ، خشت، ملات گچ و خاک میباشد. با اعتنا به شواهد مو جود، بنای این امامزاده وابسته به زمان صفویان میباشد اگرچه معمرین و تاریخ‌نگاران معتقدند عمر اول بنای این زیارتگاه به عصر هلاکوخان مغول در قرن هفتم هجری قمری میرسد. در زمان قاجاریه تغییراتی در‌این سازه شکل گرفت.
مبتنی بر تفحص‌های انجام شده بوسیله حاج روضه خوان حسین عندلیب‌زاده در کتاب «پژوهشی درباره امامزادگان همدان»، فرد دفن گردیده در‌این مزار حسین بن علی النقی(ع)؛ فرزند امام علی النقی و اخوی امام حسن عسگری(ع) است.
در مجاورت این امامزاده شماری از رجال دانش و متانت یا این که وابستگان حکومت‌های وقت به عنوان مثال آباغا خان فرزند هلاکو خان مغول و نیز رمزِ پاد شاه شاه حسین صفوی (۱۱۴۰ هجری قمری) دفن شد‌ه‌است.
امامزاده حسن کرج