مجله خبری تشریفات

حافظیه آرامگاه حافظ خواجه شمس الدین محمد پک پذیرایی ترحیم مشهد شیرازی در شهر شیراز میباشد. او در سال 831 هجری خورشیدی 1452 میلادی وفات یافت و در محلی که سابقاً مصلی نامیده می‌شد و حالا حافظیه نامیده می‌گردد مدفون شوید.

تاریخچه حافظیه
آرامگاه حافظ در طول سالیان متعدد بارها گزینه تعمیر و نوسازی قرار گرفته میباشد که از آن در میان می شود به زمانه میرزا ابوالقاسم گورکانی در 840هـ.ش/1461م اشاره نمود بعداز اینکه کریم و مهربان‌‌خان زند این عمارت را ایجاد کرد در زمان 160 سالی که‌این عمارت پس از او برپا بود بارها گزینه نوسازی قرار گرفت. در سال 1295 هجری قمری فرهاد میرزا معتمدالدوله که به بسیار به حافظ عشق و علاقه می‌ورزید، حصاری آهنین بر روی محل دفن قرار بخشید. و ملاشاه عالم زردشتی در 1279هـ.ش/ 1900م. نیز این سازه را آیتم تجدید بنا قرار بخشید.

طراح آرامگاه حافظ در سال 1315 آرامگاه را که متناسب محترم تبارک حافظ میباشد، با کارایی علی اصغر حکمت تشکیل داد. معمار حافظیه آندره گدار فرانسوی، ایده خویش را به شکلی پروراند که اینک حافظیه یکی‌از آرامگاه های زیبای کشور‌ایران میباشد.
خصوصیت های معماری حافظیه
درین محوطه آرامگاه حافظ و درختهای نارنج و دو آبگینه مستطیل تبارک شرقی و غربی وجود دارااست که‌این آبگینه ها منبع آب حوضهای تعالی گلشن ورودی میباشد.
مجموعۀ حافظ شناسی مساحت( 330 مترمربع)، کتابخانه (مساحت 440 مترمربع) و مغازه محصول ها فرهنگی نیز درین بخش قرار گرفته میباشد.
سنگ مزار حافظ به طول یک متر از سطح زمین جای‌دارد و توسط پنج ستون پلکان مدور اشراف گردیده است.
بر فراز بارگاهش گنبدی مسی به صورت کلاه دراویش (شکاف سوراخ) بر روی هشت ردیف به طول ده متر، سازه گردیده و از داخل با کاشی های هفت رنگ معرق کاشی کاری گردیده‌است.

حافظیه آرامگاه حافظ خواجه شمس الدین محمد پک پذیرایی ترحیم مشهد شیرازی در شهر شیراز میباشد. او در سال 831 هجری خورشیدی 1452 میلادی وفات یافت و در محلی که سابقاً مصلی نامیده می‌شد و حالا حافظیه نامیده می‌گردد مدفون شوید.

تاریخچه حافظیه
آرامگاه حافظ در طول سالیان متعدد بارها گزینه تعمیر و نوسازی قرار گرفته میباشد که از آن در میان می شود به زمانه میرزا ابوالقاسم گورکانی در 840هـ.ش/1461م اشاره نمود بعداز اینکه کریم و مهربان‌‌خان زند این عمارت را ایجاد کرد در زمان 160 سالی که‌این عمارت پس از او برپا بود بارها گزینه نوسازی قرار گرفت. در سال 1295 هجری قمری فرهاد میرزا معتمدالدوله که به بسیار به حافظ عشق و علاقه می‌ورزید، حصاری آهنین بر روی محل دفن قرار بخشید. و ملاشاه عالم زردشتی در 1279هـ.ش/ 1900م. نیز این سازه را آیتم تجدید بنا قرار بخشید.

طراح آرامگاه حافظ در سال 1315 آرامگاه را که متناسب محترم تبارک حافظ میباشد، با کارایی علی اصغر حکمت تشکیل داد. معمار حافظیه آندره گدار فرانسوی، ایده خویش را به شکلی پروراند که اینک حافظیه یکی‌از آرامگاه های زیبای کشور‌ایران میباشد.
خصوصیت های معماری حافظیه
درین محوطه آرامگاه حافظ و درختهای نارنج و دو آبگینه مستطیل تبارک شرقی و غربی وجود دارااست که‌این آبگینه ها منبع آب حوضهای تعالی گلشن ورودی میباشد.
مجموعۀ حافظ شناسی مساحت( 330 مترمربع)، کتابخانه (مساحت 440 مترمربع) و مغازه محصول ها فرهنگی نیز درین بخش قرار گرفته میباشد.
سنگ مزار حافظ به طول یک متر از سطح زمین جای‌دارد و توسط پنج ستون پلکان مدور اشراف گردیده است.
بر فراز بارگاهش گنبدی مسی به صورت کلاه دراویش (شکاف سوراخ) بر روی هشت ردیف به طول ده متر، سازه گردیده و از داخل با کاشی های هفت رنگ معرق کاشی کاری گردیده‌است.